بابی رابسون

سر روبرت ویلیام رابسون CBE (انگلیسی: Robert William Robson‎؛ ۱۸ فوریه ۱۹۳۳ – ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۹)[1] بازیکن فوتبال و سرمربی فوتبال انگلستانی بود. دوران حرفه ای او شامل دوره‌های بازی در تیم ملی فوتبال انگلستان و بعداً مدیریت آن و مربیگری جام یوفا در ایپسویچ تاون بود. او بیش از ۶۰۰ بازی حرفه‌ای که داشت بیش از ۱۰۰ گل به ثمر رساند. وی در تیم ملی فوتبال انگلستان بیست بازی و چهار گل ملی دارد.

سر بابی رابسون
CBE
رابسون پس از بازی هلند مقابل انگلستان در ۱۵ ژوئن ۱۹۸۸ در دوسلدورف، آلمان غربی
اطلاعات شخصی
نام کامل روبرت ویلیام رابسون
زادروز ۱۸ فوریهٔ ۱۹۳۳
زادگاه سکریستون، شهرستان دورهام، انگلستان
تاریخ مرگ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۰۹ (۷۶ سال)
محل مرگ کانتی دورام، انگلستان
پست مهاجم
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۱۹۵۰–۱۹۵۶ فولام ۱۵۲ (۶۸)
۱۹۵۶–۱۹۶۲ وست برومویچ آلبیون ۲۳۹ (۵۶)
۱۹۶۲–۱۹۶۷ فولام ۱۹۲ (۹)
۱۹۶۷–۱۹۶۸ Vancouver Royals ۰ (۰)
مجموع ۵۸۳ (۱۳۳)
تیم ملی
۱۹۵۷–۱۹۶۲ انگلستان ۲۰ (۴)
دوران مربیگری
۱۹۶۸ فولام
۱۹۶۹–۱۹۸۲ ایپسویچ تاون
۱۹۸۲–۱۹۹۰ انگلستان
۱۹۹۰–۱۹۹۲ پی‌اس‌وی آیندهوون
۱۹۹۲–۱۹۹۴ اسپورتینگ پرتغال
۱۹۹۴–۱۹۹۶ پورتو
۱۹۹۶–۱۹۹۷ بارسلونا
۱۹۹۸–۱۹۹۹ پی‌اس‌وی آیندهوون
۱۹۹۹–۲۰۰۴ نیوکاسل یونایتد
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

وی مربیگری را از تیمهای فولهام و ایپسویتچ تاون انگلستان شروع کرد. بعد از آن وی مربیگری تیم ملی فوتبال انگلیس را به مدت هشت سال (از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۰) به عهده گرفت. با سرمربیگری او انگلستان توانست تا مرحله نیمه نهایی جام جهانی در سال ۱۹۹۰ بالا رود. بعد از این جام وی تیم فوتبال انگلیس را برای مربیگری در تیمهای اروپایی ترک گفت. پس از تیم ملی انگلیس بابی در تیمهای هلندی، پرتغالی و اسپانیایی مربیگری کرد. بابی در سال ۱۹۹۹ با پذیرفتن مربیگری تیم نیوکاسل یونایتد به فوتبال جزیره بازگشت. رابسون در سال ۱۹۹۱ به سرطان مبتلا شد. در سال ۲۰۰۷ سرطانش به اوج رسید و سرانجام در سال ۲۰۰۹ درگذشت.

زندگی

رابسون در ۱۸ فوریه سال ۱۹۳۳ در روستای ساکریستون، دورهام انگلیس به دنیا آمد.[2] او چهارمین پسر از پنج پسر خانواده بود. وقتی پسر بچه کوچکی بود به همراه پدرش به استادیوم جیمز پارک می‌رفت تا بازیهای تیم نیوکاسل یونایتد را تماشا کند.[3][4]

وقتی تنها ۱۵ سال داشت، در تیم محلی پسران هجده سال بازی می‌کرد. وی با اینکه شاگرد الکتریکی شده بود باز هم به فوتبال ادامه می‌داد. در سال ۱۹۵۰ میلادی بیل دودگین سرمربی تیم فولهام به خانه رابسون آمد و به وی پیشنهاد قرارداد برای بازی در تیم فولهام را داد. رابسون قرارداد را امضا کرد و به لندن نقل مکان کرد.[5][6]

دوران بازی

فوتبال باشگاهی

رابسون فوتبال حرفه‌ای خود را با فولهام در سال ۱۹۵۰ شروع کرد.[7] او شش سال در این باشگاه بازی کرد بعد از آن به باشگاه وست برومویچ رفت و در آن باشگاه نیز شش سال بازی کرد. او برای باشگاه وست برومویچ نزدیک به ۲۵۰ بازی انجام داد و ۵۰ گل به ثمر رسانید. وی برای تمدید قرارداد درخواست دستمزد بالاتر کرد ولی وست برومویچ تقاضایش را رد کرد و او به باشگاه فولهام بازگشت.[8][9] فولهام برای بازگشت رابسون برخی از بازیکنان مهم خود را برای اینکه مربی باشگاه فکر می‌کرد بدون رابسون هیچ جامی را بدست نخواهد آورد، فروخت.[10] وی در سال ۱۹۶۷ فولهام را ترک کرد و به تیم ونکوور رویالز کانادا پیوست و در آنجا به عنوان بازیکن مربی کار کرد. با این حال او مربیگری را با تیمهای دیگری آغاز کرد. رابسون فوتبال کانادا را دوست نداشت و در سال ۱۹۶۸ به انگلستان بازگشت. وی مربیگری حرفه‌ای را با تیم فولهام شروع کرد.[11]

فوتبال ملی

رابسون وقتی در وست برومویچ بازی می‌کرد به تیم ملی انگلستان دعوت شد. وی برای انگلستان در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۸ بازی کرد و در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ جزو ذخیره‌های این تیم بود. با در نظر گرفتن بازی دوستانه مقابل شیلی که در آن رابسون مصدوم شد، در مجموع وی بیست بار برای تیم ملی انگلیس بازی کرد.[12]

دوران مربیگری

اوایل مربیگری باشگاهی
تندیس رابسون در ورزشگاه پورتمن رود

رابسون مربیگری حرفه‌ای خود را با باشگاه فولهام اف سی آغاز کرد. در اولین فصل حضورش به عنوان مربی در این تیم، فولهام به دسته پائینتر سقوط کرد و این شکست موجب شد بابی فولهام را ترک کند.[13] در سال ۱۹۶۹ سرمربی ایپسویتچ تاون شد. در طی چهار سال اول حضورش در این تیم جامی را کسب نکرد تا اینکه در سال ۱۹۷۳ توانست جام تکساکو را کسب کند.[14] بعد از این قهرمانی در طی ۹ فصل بعدی حضورش در این تیم، این تیم رتبه‌ای بهتر از ششم کسب نکرد تا اینکه در فصل ۷۸–۱۹۷۷ توانست با یک گل تیم فوتبال آرسنال را در ورزشگاه ومبلی شکست دهد و قهرمان جام اتحادیه شود.[15] در فصل بعد تیم با مربیگری رابسون قهرمان جام یوفا شد. در آن فصل این تیم توانست تیم هلندی آزآلکمار را در فینال در دو بازی رفت و برگشت، در مجموع با نتیجه ۵ به ۴ شکست دهد و قهرمان شود.[16] رابسون در سال ۱۹۸۲ این تیم را ترک کرد و مربی تیم ملی انگلستان شد.[17]

تیم ملی انگلیس
رابسون در سال ۱۹۸۸

رابسون برای تیم ملی انگلستان ۹۵ بار روی نیمکت نشست که توانست چهل و پنج بار به پیروزی برسد. در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ در مکزیک تیم انگلستان را تا مرحله یک‌چهارم پایانی پیش برد تا اینکه در مقابل تیم ملی فوتبال آرژانتین در آن بازی جنجالی که دیگو مارادونا گل اول را با دست به ثمر رساند با نتیجه دو بر یک مغلوب آرژانتین شد.[18] چهار سال بعد در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ آنها در گروهی با هلند و جمهوری ایرلند و مصر قرار گرفتند و صدر گروه مقدماتی را به خود اختصاص دادند. رابسون انگلستان را با پیروزی بر بلژیک و کامرون در وقتهای اضافه به مرحله نیمه نهایی رساند و در ضربات پنالتی در مقابل تیم ملی فوتبال آلمان شکست خورد و در بازی پلی آف هم مقابل تیم ایتالیا شکست خورد و چهارم شد.[19] بعد از این جام قرارداد رابسون توسط فدراسیون فوتبال انگلیس تمدید نشد و او این تیم را ترک کرد.[20]

مربیگری باشگاهی در تیمهای اروپایی

رابسون در سال ۱۹۹۰ به تیم پی‌اس‌وی آیندهوون هلند پیوست و در دو فصل حضورش دو بار قهرمان لیگ این کشور شد، اما نتوانست قهرمانی در جامهای اروپایی بدست آورد و اخراج شد.[21] رابسون در ژوئیه ۱۹۹۲ میلادی به تیم پرتغالی باشگاه اسپورتینگ پرتغال پیوست. در فصل اول حضورش در این تیم، تیم را به مقام سومی لیگ پرتغال رساند و با شکست در جامهای اروپایی در دسامبر سال ۱۹۹۴ این تیم را ترک کرد.[17]
خیلی سریع بعد از ترک این تیم با پیشنهاد پورتو روبرو شد و با این تیم قرارداد بست. با رهبری او پورتو قهرمان پورتوگز کاپ پرتغال شد و بعد از آن دو بار قهرمان لیگ نیز شد.[22] در تابستان سال ۱۹۹۶ رابسون سرمربی بارسلونا شد.[23] در مدت کوتاهی که وی مربی این باشگاه بود رونالدو را جذب باشگاه کرد و توانست با این تیم قهرمان جامهای کوپا دل ری، سوپر جام اسپانیا و جام در جام اروپا شود.[24] در فصل بعد رابسون با اختیار مدیریت بیشتر برای یک فصل به تیم پی‌اس‌وی آیندهوون بازگشت.[25]
در سال بعد رابسون به انگلستان بازگشت تا در فدراسیون فوتبال این کشور مشغول به کار شود.[26] بعد از بازگشتش به انگلستان رود گولیت مربی تیم نیوکاسل یونایتد این تیم را ترک کرد و رابسون برای سرمربیگری به تیم نیوکاسل آمد.[27] وی تا سال ۲۰۰۴ بدون اینکه موفقیت بزرگی کسب کند، سرمربی باقی‌ماند.[28]

دستیار ویژه

در ۱۳ ژانویه سال ۲۰۰۶ استیو استانتون، رابسون را به عنوان مشاور در تیم ملی ایرلند انتخاب کرد. رابسون به عنوان مشاور بین‌المللی فوتبال مشغول به کار شد.[29] وی پس از کمتر از یک سال در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۷ رابسون به خاطر وضعیت جسمانی‌اش از این سمت کناره‌گیری کرد.[30]

زندگی غیر فوتبالی

در سال ۱۹۵۵ وی با دختری به نام الیزا ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های اندرو، پال و مارک بود.[31][32]

سلامتی جسمی
اخبار مرتبط در ویکی‌خبر:
بابی رابسون دوران نقاهت بعد از عمل را می‌گذراند.

رابسون در سال نود و یک پس از آزمایش‌های فراوان مشخص شد مبتلا به سرطان شده‌است. بیماری رابسون کار وی را تحت تأثیر خود قرار داده بود. به‌طور مثال وقتی که در تیم پورتو بود از ملانومای بدخیم رنج می‌برد. به همین خاطر او ماه‌های اول فصل ۹۶–۱۹۹۵ را از دست داد.[33][34] رابسون اعمال جراحی زیادی از جمله عمل جراحی‌ای بر روی تومور مغزیش در سال ۲۰۰۶ انجام داد.[35] در هر حال در سال ۲۰۰۷ برای پنجمین بار سرطان در بدنش تشخیص داده شد[36] و در ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۹ پس از سرطانی طولانی از دنیا رفت.

فعالیتهای دیگر

از فعالیت‌های دیگر بابی می‌توان به حضور وی در برخی از تبلیغات تلویزیونی شرکت مشروب‌سازی کارلزبرگ اشاره کرد.[37] وی همچنین در طی برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ و همچنین مسابقات جام ملت‌های اروپا در سال ۲۰۰۴ برای شبکه تلویزیونی آی‌تی‌وی (ITV) انگلستان مشغول به کار بود.[38][39] وی همچنین هر هفته برای هفته‌نامه The Mail on Sunday در ستون ویژه مقاله می‌نوشت.[40]

بنیادهای خیریه

بابی رابسون پس از اینکه تشخیص داده شد برای پنجمین بار به سرطان مبتلاست، باقی عمر خود را صرف مبارزه با سرطان کرد. در ۲۵ مارس سال ۲۰۰۸ مرکزی تحقیقاتی برای مبارزه با سرطان به نام مرکز سر بابی رابسون را افتتاح کرد. بودجه این مرکز در نوامبر همان سال به یک میلیون پوند افزایش یافت.[41]

مرگ
اخبار مرتبط در ویکی‌خبر:
انگلستان به یاد بابی رابسون

بابی رابسون در صبح جمعه ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۹ در کنار خانواده و در خانه خود چشم از جهان فروبست.[42] وی در ۷۶ سالگی پس از نبردی طولانی با سرطان در گذشت.[43] پس از مرگش چهره‌های برجسته فوتبال و سیاست در این باره به اظهار نظر پرداختند .سر الکس فرگوسن در این خصوص گفت: «در این ۲۳ سال حضورم در فوتبال انگلیسی هرگز مردی را با خصوصیات بابی ندیده‌ام. او یکی از بزرگترین و بهترین دوستان من بود. رابسون شخصیت پیچیده‌ای داشت و هر کسی که او را می‌شناخت به خوبی می‌دانست که بابی می‌تواند با ایده‌هایش در هر بازی غیرقابل پیش‌بینی باشد.» همچنین فابیو کاپلو در اظهار نظری در این مورد گفت:[44]«او مرد فوق‌العاده‌ای بود، یک جنتلمن واقعی و تنها چیزی که کمی آزاردهنده به نظر می‌رسد این است که سرطان بر او غلبه کرد. اما هرگز از خاطره‌ها نمی‌رود. او واقعاً مرد بزرگی بود و همه ما به‌خوبی به یاد داریم که چگونه تیم ملی انگلیس را تا مرحله نیمه‌نهایی جام‌جهانی ۹۰ ایتالیا رهنمون کرد.» همچنین میشل پلاتینی رئیس یوفا گفت: «او تنها برای این در خاطر نمی‌ماند که یک بازیکن حرفه‌ای یا یک مربی حرفه‌ای بود، بلکه به این خاطر در خاطر می‌ماند که وی واقعاً انسان گرم و پرشوری بود.» همچنین تونی بلر به وی لقب "real Geordie gentleman" داد.[45] مراسم تشییع جنازه وی مراسمی خصوصی بود و تا پیش از مراسم تشییع جنازه، پیکر وی به درخواست خانواده‌اش در مکانی نامعلوم بود. وی در ۵ اوت ۲۰۰۹ در روستای اِش در کانتی دورهام به خاک سپرده شد.[46]

افتخارات
مجسمه رابسون خارج از پارک سنت جیمز در نیوکاسل.

بابی رابسون افتخارات زیادی در فوتبال بدست آورده‌است. در سال ۱۹۹۰ بعد از هشت سال مربیگری در انگلستان نشان CBE (نشان افتخار بریتانیا) را دریافت کرد. در سال ۲۰۰۲ لقب شوالیه را دریافت نمود. هر دو این جایزه‌ها به خاطر خدماتی که به فوتبال کرده بود به وی اعطا گردید.[47][48] در همین سال جایزه آزادی را که نشانی از شهر نیوکاسل است را دریافت نمود. همچنین وی جایزه رئیس اتحادیه فوتبال اروپا را برای خدماتش به فوتبال دریافت نمود و در سال ۲۰۰۳ جایزه موزه فوتبال انگلیس (English Football Hall of Fame) به وی اعطا شد.[49] در سال ۲۰۰۵ رابسون به عنوان افتخاری برای نیوکاسل برگزیده شد. رابسون در زندگینامه خود می‌نویسد که آن لحظه لحظه پر افتخاری برای او بوده‌است.[50]

رابسون همچنین در سال ۱۹۹۲ از سوی کانون نویسندگان ورزشی انگلیس به عنوان فرد تأثیرگذار در فوتبال انگلیس برگزیده شد.[51] همچنین در سال ۲۰۰۱ از سوی انجمن پت بسفورد جایزه ویژه دریافت نمود.[48] در سال ۲۰۰۵ نیز عنوان مربی مادام العمر را از سوی مربیان ورزشی بریتانیا دریافت نمود. همچنین به عنوان شخصیت بین‌المللی اریکمن در سال ۲۰۰۶ انتخاب شد،[47] و در ۹ دسامبر ۲۰۰۷ از سوی شبکه بی‌بی‌سی ورزشی جایزه شخص موفق ورزشی در سال ۲۰۰۷ به وی اعطا شد.[52] وی همچنین پس از مرگش، در سال ۲۰۰۹ از سوی فیفا برنده جایزه بازی جوانمردانه شد.[53]

آمار بازیهای حرفه‌ای

جدول زیر آمار بازیهای حرفه‌ای بابی رابسون را نشان می‌دهد.[54]

آمار بازیهای باشگاهی
باشگاهی لیگ جام سایر جام‌ها مجموع
فصلباشگاهلیگ بازیگلبازیگل بازیگل بازیگل‌
انگلستان لیگجام حذفی انگلستان کارلینگ کاپ مجموع
فصل ۵۱–۱۹۵۰ فولهام لیگ دسته یک ۱۰--۱۰
فصل ۵۲–۱۹۵۱ ۱۶۳--۱۶۳
فصل ۵۳–۱۹۵۲ لیگ دسته دو ۳۵۱۹۱۰-۳۶۱۹
فصل ۵۴–۱۹۵۳ ۳۳۱۳۱۱-۳۴۱۴
فصل ۵۵–۱۹۵۴ ۴۲۲۳۱۰-۴۳۲۳
فصل ۵۶–۱۹۵۵ ۲۵۱۰۲۰-۲۷۱۰
فصل ۵۶–۱۹۵۵ وست برومویچ لیگ دسته یک ۱۰۱--۱۰۱
فصل ۵۷–۱۹۵۶ ۳۹۱۲۲۱-۴۱۱۳
فصل ۵۸–۱۹۵۷ ۴۱۲۴۷۳-۴۸۲۷
فصل ۵۹–۱۹۵۸ ۲۹۴۱۱-۳۰۵
فصل ۶۰–۱۹۵۹ ۴۱۶۳۰-۴۴۶
فصل ۶۱–۱۹۶۰ ۴۰۵۱۰-۴۱۵
فصل ۶۲–۱۹۶۱ ۳۹۴۴۰-۴۳۴
فصل ۶۳–۱۹۶۲ فولهام ۳۴۱۲۱۲۰۳۸۲
فصل ۶۴–۱۹۶۳ ۳۹۱۲۰۱۰۴۲۱
فصل ۶۵–۱۹۶۴ ۴۲۱۲۰۳۱۴۷۲
فصل ۶۶–۱۹۶۵ ۶۶-۳۰۳۹۶
فصل ۶۷–۱۹۶۶ ۴۱۰۳۰۳۰۴۷۰
مجموعEngland ۵۸۳۱۳۳۳۲۷۱۲۱۶۲۷۱۴۱
کل دوره ۵۸۳۱۳۳۳۲۷۱۲۱۶۲۷۱۴۱

بازی‌های ملی
سالتعداد بازیتعداد گل
۱۹۵۷۱۲
۱۹۵۸۴۰
۱۹۵۹۰۰
۱۹۶۰۶۰
۱۹۶۱۸۲
۱۹۶۲۱۰
جمع۲۰۴

آمار مربیگری حرفه‌ای
تیم ملیت از تا آمار
امتیازبردباختمساویبرد %
فولهام ژانویه ۱۹۶۸ نوامبر ۱۹۶۸ ۳۶ ۶ ۲۱ ۹ ۱۶٫۶۷
ایپسویتچ تاون[55] ژانویه ۱۹۶۹ اوت ۱۹۸۲ ۷۰۹ ۳۱۶ ۲۲۰ ۱۷۳ ۴۴٫۵۷
انگلستان[56] ۱۹۸۲ ۱۹۹۰ ۹۵ ۴۷ ۱۸ ۳۰ ۴۹٫۴۷
پی‌اس‌وی آیندهوون ۱۹۹۰ ۱۹۹۲ ۷۶ ۵۲ ۷ ۱۷ ۶۸٫۴۲
باشگاه اسپورتینگ پرتغال ۱۹۹۲ ۱۹۹۴ ۵۹ ۳۴ ۱۲ ۱۳ ۵۷٫۶۳
پورتو ۱۹۹۴ ۱۹۹۶ ۱۲۰ ۸۶ ۱۱ ۲۳ ۷۱٫۶۷
بارسلونا ۱۹۹۶ ۱۹۹۷ ۵۸ ۳۸ ۸ ۱۲ ۶۵٫۵۲
پی‌اس‌وی آیندهوون ۱۹۹۸ ۱۹۹۹ ۳۸ ۲۰ ۸ ۱۰ ۵۲٫۶۳
نیوکاسل یونایتد سپتامبر ۱۹۹۹ اوت ۲۰۰۴ ۲۵۵ ۱۱۹ ۷۲ ۶۴ ۴۶٫۶۷
مجموع ۱٬۴۴۶ ۷۱۸ ۳۷۷ ۳۵۱ ۴۹٫۶۵

منابع
  1. "Football legend Robson dies at 76". BBC Sport. 31 July 2009. Retrieved 31 July 2009.
  2. Robson, ‎Bobby (2005), "Going underground", Farewell but Not Goodbye, Hodder & Stoughton, p. 6
  3. "Robson: Dream to manage Newcastle", BBC Sport, 1999-09-30 Retrieved on 2009-04-06.
  4. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 15
  5. "Robson: Dream to manage Newcastle", BBC Sport, 1999-09-30 Retrieved on 2009-04-06.
  6. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 8–19
  7. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 24
  8. Robson, "Tales From The Riverbank", Farewell but Not Goodbye, p. 29
  9. Matthews, ‎Tony (1987), Albion! A Complete Record of West Bromwich Albion ۱۸۷۹–۱۹۸۷, Mackenzie, Colin, Breedon Books, p. 29, ISBN 0-907969-23-2
  10. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 43
  11. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 64–65
  12. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 58–60
  13. "Bobby Robson", فولهام Retrieved on 2007-05-16.
  14. "Bobby Robson", Pride of Anglia.com (subscription required) Retrieved on 2009-04-14.
  15. "۱۹۷۸ - Osbourne's year", BBC Sport, 2001-05-10 Retrieved on 2009-04-14.
  16. "Ipswich thankful for Thijssen", UEFA, 2006-01-02 Retrieved on 2009-04-14.
  17. "Sir Bobby Robson (۱۹۹۹–۲۰۰۴)", Newcastle United F.C. Retrieved on 2009-04-14.
  18. "World Cup history - Mexico ۱۹۸۶", BBC Sport, 2006-05-04 Retrieved on 2009-04-14.
  19. "World Cup history - Italy ۱۹۹۰", BBC Sport, 2006-04-27 Retrieved on 2007-05-23.
  20. "Sir Bobby Robson", ESPN Retrieved on 2009-04-14.
  21. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 150–53
  22. SPORTING LISBON - PORTO (footballderbies.com ed.) Retrieved on 2009-04-15.
  23. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 168
  24. "Managers - Bobby Robson (۱۹۹۶–۹۷)", FC Barcelona Retrieved on 2009-04-15.
  25. "Bobby Robson returns to PSV", BBC Sport, 1998-04-06 Retrieved on 2009-04-15.
  26. "Robson: Dream to manage Newcastle", BBC Sport, 1999-08-30 Retrieved on 2009-04-15.
  27. "Robson takes Newcastle hotseat", BBC Sport, 1999-09-03 Retrieved on 2009-04-15.
  28. "Newcastle force Robson out", بی‌بی‌سی اسپورت, 2004-08-30 Retrieved on 2009-04-15.
  29. "Republic appoint Staunton as boss", BBC Sport, 2006-01-13 Retrieved on 2009-04-15.
  30. "Robson ready to retire from pitch at ۷۴", GuardianUnlimited, 2007-11-15 Retrieved on 2009-04-15.
  31. "Sir Bobby: My fight against cancer", Daily Mail, 2007-05-05 Retrieved on 2007-05-15.
  32. "Sir Bobby Robson receives knighthood", BBC News, 2002-11-21 Retrieved on 2007-05-15.
  33. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 162–68
  34. "Robson discharged from hospital", BBC, 2006-08-07 Retrieved on 2007-05-13.
  35. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 151–53
  36. James Watson, "Robson fighting cancer again", Sporting Life Retrieved on 2007-05-14.
  37. "Carlsberg's "Best Pub Side" TV commercial". TheFA.com. 2006-04-19. Retrieved 2007-05-15.
  38. "Football World Cup 2002: Gibbering Gazza's right on target with long". Sunday Mirror. 2002-06-23. Retrieved 2007-08-30.
  39. Tom Fordyce (2004-06-14). "Reasons to be cheerful". BBC Sport. Retrieved 2007-08-29.
  40. "Sir Bobby Robson - The Mail on Sunday". دیلی میل. Retrieved 2007-06-12.
  41. "Hitting the £1million mark is one of my greatest achievements". Daily Mail. 1 November 2008. Retrieved 29 December 2008. Sir Bobby, currently fighting cancer for the fifth time, was joined by Sir Alex Ferguson and Sir Bobby Charlton at a Night of All Knights fundraiser in the North-east on Thursday that helped his foundation pass the £1m milestone.
  42. Jonathan Stewart. "Football legend Sir Bobby Robson dies". 4ni.co.uk. Retrieved 31 July 2009.
  43. "Football legend Robson dies at 76". news.bbc.co.uk. 31 July 2009. Retrieved 31 July 2009.
  44. «روزنامه وطن امروز» (PDF). ۱۱ مرداد ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۰.
  45. "Football honours Sir Bobby Robson". bbc.co.uk. 31 July 2009.
  46. "Sir Bobby laid to rest near where he grew up". Newcastle Evening Chronicle. 6 August 2009. Retrieved 6 August 2009.
  47. Robson, Farewell but Not Goodbye, p. 297
  48. "Sir Bobby Robson receives knighthood", BBC News, 2002-11-21 Retrieved on 2007-08-16.
  49. "English Football Hall of Fame Profile", National Football Museum Retrieved on 2007-05-13.
  50. Robson, "Hello and goodbye", Farewell but Not Goodbye, p. 294
  51. "England Honours - Football Writers' Association Tribute Award", Englandfootballonline.com Retrieved on 2007-08-16.
  52. "Robson wins BBC achievement award", BBC Sport, 8 December 2007 Retrieved on 2007-12-08.
  53. «خبرگزاری برنا». دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۱۰.
  54. "Robson, Bobby", National Football Teams Retrieved on 2009-04-12.
  55. "Bobby Robson", Pride of Anglia Retrieved on 14 February 2008.
  56. "England Hall of Fame", FA.com Retrieved on 14 May 2007.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بابی رابسون موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.