زبان ارمنی شرقی

زبان ارمنی شرقی (به ارمنی: արևելահայերեն) یکی از دو زبان استاندارد مدرن ارمنی (زبان‌های هند و اروپایی) است که دیگری زبان ارمنی غربی نام دارد.

گویش‌های مورد استفاده ارمنیان در قرن بیستم، نقاط سبزرنگ زبان آذربایجانی است.
کتیبه ای در تهران در کلیسای مادر مقدس خدا بزبان ارمنی شرقی اما به راس الخط ارمنی سنتی.
ارمنی شرقی (արևելահայերեն arewelahajeren)

زبان‌های گفتاری در

ارمنستان با اتحاد جماهیر شوروی سابقبا گرجستان و ایران
سخنوران ۵٫۸۰۰٫۰۰۰
گروه زبانی
طبقه‌بندی

هند و اروپایی

کدهای زبان
ISO 639-3

hye-ear

ارمنی شرقی در قفقاز و کوه‌ها (به خصوص در جمهوری ارمنستان و جمهوری آرتساخ و همچنین در گرجستان در Wrazahajer بخصوص در شهر آخالکالاکی) و طبیعتاً ارمنستان و جامعه ایران سخن گفته‌است. اگر چه ارامنه در ارمنستان و ارمنی‌های ایران (Պարսկահայերեն Parskahajeren) مشابهت بسیاری در گفتارشان وجود دارد. اما با این وجود در تلفظ تفاوت وجود دارد: در حالی که ارمنی در ارمنستان، گرجستان و مهاجران در روسیه در خط نوشتاری نوشته شده‌است نوشتن ارمنستان رسانه ای در ایران از جمله به عنوان مثال روزنامه آلیک سنتی و به صورت غیر اصلاح شده‌است.[1][2]

با توجه به مهاجرت ارمنیان به ارمنستان و ایران به دلیل نسل‌کشی ارامنه در حال حاضر در کشورها و مناطق عمده ارمنستان غربی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ارمنی شرقی در اوایل قرن ۱۹ دچار تحول نسبت به زبان ارمنی کلاسیک شده‌است و امروز بر اساس گویش آرارات (ارمنی شرقی) سخن گفته می‌شود.[3][4]

جستارهای وابسته

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.