دوژور

دو ژور (به لاتین: de jure) یا قانونی[1][2]، در قانون و حکومت، روش‌هایی را توصیف می‌کند که قانوناً به رسمیت شناخته شوند، خواه در واقعیت وجود داشته باشند یا نداشته باشند. در برابر این، دفاکتو (در عمل) وجود دارد.

این اصطلاح در مقابل، اصطلاح دوفاکتو بالفعل[3][4] یا که از نظر لغوی به معنای درواقع در زبان فارسی و در اصطلاح حقوقی معادل غیررسمی و آنچه که عملاً وجود دارد به کار می‌رود.

شناسایی دوژور

شناسایی دوژور، شناسایی بی‌قید و شرط یک دولت یا کشور جدید به عنوان دولتی مستقل که توانایی اعمال حاکمیت بر قلمرو و اجرای تعهدات بین‌المللی خود را دارد است. شناسایی دوفاکتو موقت است اما شناسایی دوژور شامل روابط کامل دیپلماتیک و مصونیت نمایندگان سیاسی کشور شناسایی شونده هم می‌شود.[5] شناسایی دوژور، یک شناسایی قطعی، کامل و غیرقابل لغو است و تنها راه بی‌اثر کردن آن، قطع کامل روابط دیپلماتیک و کنسولی با کشور یا حکومت شناسایی شده‌است.[6]

جستارهای وابسته

منابع

  1. «شناسایی قانونی، به رسمیت شناختن قانونی» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de jure recognition»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ شناسایی قانونی)
  2. «دولت قانونی» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de jure government, government de jure»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ دولت قانونی)
  3. «دولت بالفعل» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de facto government, government de facto»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ دولت بالفعل)
  4. «شناسایی بالفعل» [علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «de facto recognition»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هفتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸ (ذیل سرواژهٔ شناسایی بالفعل)
  5. آشوری، داریوش، فرهنگ سیاسی، انتشارات مروارید
  6. محمدرضا ضیائی بیگدلی (۲۳ ژانویه ۲۰۱۲حقوق بین‌الملل عمومی، گنج دانش، ص. ۲۱۹
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.